Villa du Bayehon

Een villa, elf personen, due cavalli, 12 jeu de boules ballen, een burcht, weerwolven, een klaver jas, een heimwee-snotcase, een imitatie-i-pod en Chili-con-Geppie. Kortom voldoende ingrediënten voor een enerverend verrassingsweekend met pit. De pit zat natuurlijk in onze verenigbare karakters, de flamboyante worpen (de 'pointers' versus de 'ketsers') en de schoppen boer. De verrassing lag verborgen in ons huislijke elektriciteitsnetwerk en de schier onuitputtelijke databron van de imitatie-i-pod (in casu: een randomized top 2000 allertijdenbank). Nog steeds kijk ik uit naar Crockets theme en mijn response op deze stimulus.
De vierde editie van het Jaarlijkse Vriendenweekend stond dit keer in het teken van gezelligheid en afscheid. De gezelligheid was zoals altijd goed: het goede eten (chili con Geppie en een ware Italiaanse maaltijd) en onze goede smaak voor de juiste spelelementen (klaverjassen, petanquen, voetballen, pesten en weerwolven) droegen hier natuurlijk aan bij. Maar het was ook even een traantje wegpinken bij de gedachte dat JP en Sonya, coole Jonathan en mister/miss X per oktober niet meer op rij-, maar op vliegafstand van ons vandaan wonen. Da's natuurlijk even wennen. Het leed van (tijdelijk) afscheid wordt natuurlijk verzacht door de gedachte dat we er mediterrane verjaardagfeesten bij krijgen en altijd kunnen schermen met het feit dat we mediterrane vrinden hebben.De stad Parma kennen we straks als onze broekzak en Italiaans wordt onze tweede taal (bestaat er iets mooiers dan te kunnen zeggen: "Sei bagnato!" in het heetst van de klaverjasstrijd?)
Maar allez... het is toch spijtig dat we de Brasseurs minder zullen zien. De heimwee-snotcase bevat helaas geen Beam-Me-Up-Scotty-Beamer. Gelukkig bestaat er wel zoiets als een vliegtuig of een snelle Baksmobiel. En daar gaan we gewoon gebruik van maken. En er komt natuurlijk een ParmaLog. Kunnen we elkaar niet vaak meer in werkelijkheid ontmoeten, dan doen we het vaker virtueel. Het weekend was dus wat dubbel, maar eigenlijk zoals altijd: gewoon goed. Ik heb genoten en hoop dat het jaarlijkse samenzijn ondanks logistieke uitdagingen in stand wordt gehouden. Ik maak er in ieder geval een speerpunt van. Tot slot wil ik de Utrechtgroep (Gerben & Babette) nogmaals bedanken voor de gehele organisatie: het liep gesmeerd en dat is top!

Tot snel allemaal!