Ik was een paar jaar niet meer op het
North Sea Jazz festival geweest. Een beetje NSJ-moeheid, denk ik. Maar nu ik er weer geweest ben, denk ik: "Raar". Want het festival is gewoon geweldig. Maar goed, zoals met zoveel dingen is het wellicht goed om festivalsleur te doorbreken, op een later moment weer geprikkeld te worden en vervolgens de (festival)draad weer op te pikken. Ik heb dit jaar in ieder geval weer genoten van de muziek en zeker ook de entourage van het festival. Het NSJ was dit jaar uitzonderlijk goed georganiseerd. Allereerst was er de locatie (Ahoy, Rotterdam), waar de massa zich goed kon verspreiden over grote en kleine zalen. Fijn al die ruimte! En verder werd er goed gedacht aan de inwendige mens: veel drink- en eetgelegenheid en je had het ook snel! Uiteraard gaat het bij NSJ om de muziek. Wij (R+N+C en ik) bezochten de laatste dag van het festival en hebben enorm genoten van het
Robert Glasper Trio (geweldig talentvolle pianist), Marcus 'Tutu' Miller, stukje Maria Rita (vgl. ZUCO 103), een glimp Kenny Barron Trio, Joe Zawinul & WDR Big Band (Geweldig! speelden Weather Report) en een vleugje Stacey Kent. De hiervoor genoemde artiesten zagen we van voren. Maar dankzij een vriendin van N. zagen we een staartje Paul Weller (wat doet-ie daar?) en een flink deel van het concert van rapper Kanye West van de achterkant. Ofwel: backstage!!! Kijk... en da's nieuw: backstage NSJ (in dit geval bij podium Nile, zie foto voor bewijs: het polsbandje ;-)). Geweldig om te zien hoe alles achter de schermen verloopt. Ook leuk te zien hoe het publiek op de (opkomst van) een artiest reageert: juichen, klappen, en heen-en-weer-met-die-armen. En vervolgens tijdens het zwaaien met die armen met mobieltjes en digitale camera's delen van het concert vastleggen. Ofwel: een puike demo van de digitale generatie die multitaskt. Maar even zonder gekheid: zo achter het podium optredens volgen is erg bijzonder. NSJ was goed en volgend jaar ben ik weer van de partij. En hopelijk ook weer met R, N en C want: erg gezellig!