Villa du Bayehon: wat zie ik hier?

Een tijdje terug verbleef club Welles! in de hoge venen van het Belgische land. In een eerdere bijdrage in deze weblog werd verslag gedaan van dit weekend. Eén van de activiteiten tijdens het weekend was gericht op het leren van 'soccer skills'. Er is een begin gemaakt met een interactieve, crossmediale leergang 'Tips, Tricks & Footballkicks'. De eerste afbeelding van dit instructiemateriaal wil ik jullie niet onthouden.

1. How to intimidate a goal keeper: cross focus

Pretparkpret: De efteling

Python, Pegasus, Vogelrock en Bobsleebaan achter de kiezen en je voelt je als de morf uit de Pandadroom: je bent jezelf, maar dan anders. Meer adrenaline in de toko na al die loopings en dat voelt lekker. Ik vond het weer geweldig om in de Efteling te zijn. Samen met hardloopmaatje Suzanne (gratis entree...) vertrok ik de vierentwintigste september vroeg richting Kaatsheuvel. Vroeg op zaterdagochtend... altijd lastig, maar het Limburgs kwartiertje (te laat) wist ik al snel om te buigen in een voorsprong op tijdschema. Niet dat ik zo snel reed, het was gewoon niet druk en de nieuwe rondweg om Tilburg maakt dat je er vanuit Maastricht gewoon al na een kleine anderhalf uur bent. Na de toegangspoort muziek en ... drukte. We waren niet alleen, dat was duidelijk. Bobsleebaan: drie kwartier in de rij; Pegasus: drie kwartier; Vogelrock: drie kwartier; Python: (viel mee) half uur; snacken: half uur. En zo vliegt de tijd en herken je na verloop van tijd menig medepretparkbezoeker. Verder ben je ook nog eens de hele dag buiten... Ga maar eens bij jezelf na: hoe vaak maak je dat nog mee ;-). Qua weer was het ook goed toeven in het pretpark en het eten: lekker. Het was een geslaagde dag: over drie jaar weer!

Hoogtepunten: Python natuurlijk en een vrouw met zwavelsticks (prachtige nieuwe technologie).

Eind van een tijdperk...

We kwamen er als kind bijna wekelijks: De Boerderij. Een plek waar het menig zondagmiddag goed toeven was: voetballen, gewoon dieren kijken of de omgeving verkennen. En na dit alles cola met chips (van die Nibitts) die niet meer kraakten, maar desondanks smaakten. Met het ouder worden nam de frequentie van de bezoeken af. Ach, dat gebeurt vanzelf: andere agenda, je woont verder weg. En dus werd het paasbezoek, kerstbezoek, tussendoortjes, maar bovenal: de jaarlijkse barbecue rond de verjaardag van Oma. In mei overleed oma. Ter nagedachtenis van haar en om afscheid te nemen van de plek kwam de familie zondag 18 september op de boerderij bijeen. Prachtig weer, lekker eten en erg gezellig. Uiteraard weer gevoetbald en nog kunnen genieten van enkele nieuwsgierige koeien in de groei. Voor het laatst op deze plek, dus raar allemaal. De herinnering aan de bezoeken blijven, en die zijn erg goed!